przemówienie

przemówienie na ślubie siostry

Przykładowy tekst:
Wraz z Twoimi narodzinami pojawiła się nadzieja. Jak pierwszy słoneczny poranek po długim czasie szarych i zimnych dni. Miałam jedenaście lat. Byłaś malutka i krucha, a ja starałam się podołać obowiązkom starszej siostry. Spędzałyśmy razem dużo czasu, wystarczająco dużo by między nami nawiązała się silna więź. Czułam odpowiedzialność za Ciebie, ale byłam zbyt zagubiona by ją na siebie w pełni wziąć. Zabierałam Cię ze sobą wszędzie i zawsze, gdy była taka możliwość. Na randki, na zebrania do telewizji, gdzie bawiłaś się pod stołem konferencyjnym. Wspólne spacery, zabawy, zasypianie u Twojego boku. Pamiętam taki wieczór. Leżymy na łóżku, miałaś wtedy kilka miesięcy, przytulam Cię, a ty przytulasz lalkę. Z magnetofonu stojącego przy łóżku leci muzyka. Tak próbowałam Cię uśpić i tak nauczyłaś się muzyki. To były chwile, o których myślę ciepło i mam nadzieję, że i dla Ciebie są ważne. Rosłaś w poczuciu odpowiedzialności za swoje życie. Od zawsze brałaś je w swoje ręce i formowałaś dokładnie tak jak sobie wymyśliłaś, zaplanowałaś. Byłam dumna z Twoich osiągnięć, lubiłam się Tobą chwalić i nadal to robię. Każde wypowiadane o Tobie słowo przepełnione jest dumą i miłością. Jednak życie wbrew naszym oczekiwaniom pisze różne scenariusze. Kiedy najbardziej mnie potrzebowałaś, ja pochłonięta była swoim problemami, które zdawały się nie mieć końca. To co wtedy dla Ciebie robiłam było niewystarczające. I jako starsza siostra powinnam była zrobić dużo więcej. Nie było mnie przy Tobie. Wybacz mi. Twoja odwaga do życia zawsze mnie onieśmielała, krążyłaś po świecie, znajdując się w różnych jego miejscach i zdobywałaś doświadczenia. Bolesne, ale i te dobre, dające siłę, wspierające. Spotkałaś na swojej drodze wielu ludzi, nie wszyscy byli dla Ciebie dobrzy i każdemu z tych, którzy Cię skrzywdzili chciałabym wymierzyć karę. Nikt kogo znam tak bardzo i świadomie nie dba o swój świat jak Ty. Nikt tak nie troszczy się o ludzi, których kocha. Nikt nie wnosi w ich życie tyle radości, ciepła i jasnego światła. I nikt tak skrupulatnie, nie potrafi oddzielić ziarna od plew. To Twoje życie, życie ułożone ze skrawków przeszłości, które chciałaś ze sobą zabrać w dalszą drogę, bo są wartościowe i spowodowały, że jesteś kim jesteś i gdzie jesteś. Jestem wdzięczna i szczęśliwa, że mogą dzielić z Tobą i Twoim mężem radość dzisiejszego dnia. Że widzę w jego oczach pewność i troskę wobec Ciebie. Miłość i wsparcie. Chcę by tak zostało. Proszę by tak zostało. Bo moja siostra Magda zasługuje na wszystko co najlepsze na tym świecie i wszędzie, bo jak ją znam, jest jeszcze wiele do zrobienia i odkrycia dla Niej. Więc drogi Jorge zapnij pasy i dobrze się trzymaj! Bądźcie dla siebie cierpliwi, wyrozumiali, a miłość, niech będzie tłem każdego dnia, który będzie malował Wasze wspólne obrazy. Kocham Cię siostra. A Ciebie drogi szwagrze dopiero muszę lepiej poznać. Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia!