O mnie

Nazywam się Marlon Couto Ribeiro i jestem włoskiego i portugalskiego pochodzenia, ale mam także indiańskie oraz afrykańskie korzenie. Bardzo mi miło Ciebie poznać! Musimy kiedyś spotkać się! Właśnie wróciłem z błogosławionej ciepłą pogodą ziemi płynącej mlekiem i miodem, czyli, Brazylii :P

W Gliwicach wynajmuję mieszkanie należące do prezesa Polskiego Związku Esperantystów – sześćdziesięciosiedmioletniego pana. Jestem Brazylijczykiem, mam 27 lat i urodziłem się w bardzo ciepłym stanie położonym na północy kraju, zwanym „Pará”. Przyleciałem do Polski rok i dziesięć miesięcy temu po to, żeby doskonalić swój polski i rozwijać umiejętności językowe.

Od pięciu lat jestem nauczycielem języków obcych. Wieczorami udzielam lekcji angielskiego, hiszpańskiego, niemieckiego i japońskiego w szkole języków obcych LEVEL w Gliwicach. Od niedawna, w godzinach porannych i południowych, pracuję także jako tłumacz w biurze tłumaczeń w tym samym mieście.

Bardzo lubię pisać i sądzę, że mam dużą łatwość wyrażania tego, co chcę przekazać. Tworzę poezję w moim zachwycającym Cię ojczystym języku i czytam dużo wiadomości i książek w różnych językach. Pomaga mi to bardzo we wzbogacaniu zasobu słownictwa i zapoznawaniu się z innymi stylami pisania.

Ukończyłem studia na Wydziale Tłumaczeń, dzięki czemu bardziej rozwinąłem swoje umiejętności pisarskie. Jeszcze podczas studiów, odbyłem praktyki na stanowisku tłumacza w Brazylijskiej Radzie Inteligencji Finansowej. Do zakresu moich obowiązków należało nie tylko wykonywanie tłumaczeń na język angielski, ale również redagowanie oryginalnych artykułów o charakterze dziennikarskim w języku portugalskim. Teksty te były publikowane na ich stronie internetowej, której anglojęzyczną wersją zarządzałem.

Ponadto, pracowałem w Ambasadzie Zimbabwe w Brazylii jako tłumacz, sekretarz i asystent dyplomatów. Byłem tam odpowiedzialny zarówno za sporządzanie pism dyplomatycznych w języku portugalskim oraz angielskim, jak i za codzienne przygotowywanie streszczeń najważniejszych wydarzeń w kraju opublikowanych w miejscowych gazetach. Oprócz tego, zajmowałem się aktualizowaniem strony internetowej Ambasady, odpisywaniem na dziennie wpływającą korespondencję i wykonywaniem przekładów.

Prawie cztery lata temu poznałem na moim uniwersytecie w stolicy Brazylii dwóch Polaków, którzy przebywali tam na wymianie studenckiej. Uczęszczaliśmy razem przez prawie pół roku na lekcje tłumaczenia z języka angielskiego na portugalski. A oni świetnie mówili i po portugalsku i po angielsku.

Podczas lekcji zawsze musieliśmy tłumaczyć teksty w parach. Oni siedzieli razem i szeptem dzielili się pomysłami co do doboru wyrazów najbardziej przydatnych do przetłumaczenia tekstów. A ja im się ciągle przysłuchiwałem, mimo że nic nie rozumiałem. Zakochałem się w języku polskim i postanowiłem się go uczyć.